اجتماعی

افزایش بی‌برقی در شهر کابل و راه‌حل‌های آن

نوشته شده توسط admin در تاریخ 26 قوس 1404

اشتراک گذاری: فیسبوک | توییتر | واتس‌اپ | لینکدین
بازدیدها: 65

---

نویسنده: ضیاوالله عابد

برق در عصر حاضر یکی از اساسی‌ترین نیازهای زندگی بشری به‌شمار می‌رود. نبود برق در شهر کابل تنها یک مشکل ساده‌ی روزمره نیست، بلکه به یک چالش بزرگ برای شهروندان، شرکت‌ها، مکتب‌ها و دانشگاه‌ها مبدل شده است. 

قطعی‌های دوامدار برق، روند آموزش، فعالیت‌های اقتصادی و زندگی عادی مردم را به‌طور جدی مختل ساخته است. پرسش اساسی این است که چگونه می‌توان به یک راه‌حل پایدار دست یافت و از وابستگی به کشورهای همسایه رهایی پیدا کرد؟

افغانستان از جمله کشورهایی است که از منابع طبیعی فراوان، به‌ویژه دریاها و ظرفیت بالقوه تولید انرژی برق آبی، برخوردار می‌باشد. با این حال، از سال ۲۰۰۳ به این‌سو، بخش عمده برق مصرفی کشور از کشورهای همسایه وارد می‌شود. 

آمارها نشان می‌دهد که حدود ۷۰ فیصد برق افغانستان وارداتی بوده و تنها ۳۰ فیصد آن در داخل کشور تولید می‌شود. این وابستگی نه‌تنها هزینه‌های سنگین اقتصادی را به‌همراه دارد، بلکه امنیت انرژی کشور را نیز به خطر می‌اندازد.

سؤال مهم این است که چرا با وجود گذشت بیش از دو دهه، هنوز نتوانسته‌ایم مشکل برق افغانستان را به‌گونه‌ی اساسی حل کنیم؟ در این زمینه، نهادهای مسوول باید پاسخ‌گو باشند. 

برای کاهش بحران بی‌برقی، لازم است اقدام‌های بنیادی و درازمدت روی دست گرفته شود. افغانستان با داشتن دریاهای بزرگ و کوچک، ظرفیت ساخت بندهای برق‌آبی متعددی را در ولایات مختلف دارد، اما متأسفانه از این ظرفیت‌ها استفاده مؤثر صورت نگرفته است.

راه‌حل اساسی، حرکت به‌سوی خودکفایی در تولید برق است. ساخت و توسعه پروژه‌های کلان زیربنایی، به‌ویژه بندهای برق‌آبی در سراسر کشور، می‌تواند افغانستان را از وابستگی به کشورهای بیگانه نجات دهد و زمینه‌ساز رشد اقتصادی و ثبات انرژی شود. 

سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر، مانند برق آبی، آفتابی و بادی، نیز می‌تواند نقش مهمی در حل این بحران ایفا کند.

در شرایط فعلی، افزایش بی‌برقی در شهر کابل مانع پیشرفت و تهدیدی برای آرامش و رفاه مردم است. تا زمانی که وابسته به برق وارداتی باقی بمانیم، همواره با خطر بحران‌های تازه روبه‌رو خواهیم بود. 

تنها راه نجات، استفاده درست از منابع طبیعی کشور و اجرای برنامه‌های عملی و حساب‌شده از سوی دولت و نهادهای مسوول است. در صورت تحقق این امر، می‌توان آینده‌ای روشن، مستقل و خودکفا برای افغانستان متصور شد.