فرهنگی

حضور کم‌رنگ، اثر پُررنگ به‌قلم رحمت‌الله بیگانه

نوشته شده توسط admin در تاریخ 1 قوس 1404

اشتراک گذاری: فیسبوک | توییتر | واتس‌اپ | لینکدین
بازدیدها: 230

---

میرویس بلخی، یکی از وزیران لایق، دلسوز و دانشمند معارف افغانستان بود. اگرچه مدت کوتاهی مسوولیت این وزارت بزرگ را برعهده داشت، اما معارف کشور شاهد تلاش‌ها و خدمات ارزشمند او بود. 

در سال ۱۳۹۹ خورشیدی، همراه با وزیر معارف به ولایت هرات سفر کردیم تا در نشستی اشتراک کرده و وضعیت معارف این ولایت را بررسی کنیم. پس از پایان برنامه‌های رسمی، وزیر معارف تصمیم گرفت تا با اسماعیل‌خان، یکی از فرماندهان شناخته‌شده جهادی حوزه جنوب غرب و وزیر پیشین آب و برق افغانستان، دیدار کند. من و شماری دیگری از رییسان و کارمندان وزارت معارف، وزیر را همراهی کردیم. مردم ما عادت‌های عجیب و غریب دارند، زمانی آدم‌های مشهور و مهم دولتی را می‌بینند، دست از پای خود گم می‌کنند. وقتی به مهمانخانه اسماعیل‌خان رسیدیم، پس از احوال پرسی وزیر صاحب معارف با اسماعیل‌خان، تعدادی در قطار برای دست دادن با وی صف کشیدند. من وقتی این حالت را دیدم، آهسته از گوشه‌ی رد شده و در یکی از چوکی‌های سالون پذیرایی نشستم؛ فضا آرام شد، همه در چوکی‌های سالون جابه‌جا شدند.

نویسنده : رحمت‌الله بیگانه

زمانی وزیر معارف شروع به معرفی رییس‌ها و همکاران معارف کرد، من در آخر مجلس نشسته بودم، وقتی بالای من رسید گفت:

آقای بیگانه، رییس رادیو تلویزیون معارف است، اسماعیل‌خان با تمرکز بالای نشرات رادیو تلویزیون معارف، کارهای تلویزیون معارف را ستود و گفت: «من زمانی کابل می‌باشم نشرات تلویزیون معارف را می‌بینم، برنامه‌های خیلی عالی دارد.» اسماعیل‌خان از وزیر معارف خواست تا رادیو تلویزیون معارف را بیشتر از پیش حمایت و هم‌کاری کند.

برایم جالب بود؛ آیا بی‌پروایی‌ام در این رابطه باعث توجه اسماعیل‌خان شد، یا حرف دیگری درمیان بود؟!

آدم‌های مشهور و رهبران، بیشتر به مخالفان و منتقدان خود توجه می‌کنند، تا کسانی‌که با آن‌ها همسو اند، چرا چنین است؟